مخارج تورمی PCE (مصرف شخصی) چیست؟ و چگونه محاسبه می شود؟

شاخص قیمت هزینه های مصرف شخصی – که بیشتر به عنوان شاخص PCE شناخته می شود – یکی از معیارهای اصلی تورم و روند هزینه های مصرف کننده در اقتصاد ایالات متحده است. دفتر تحلیل اقتصادی (BEA) هر ماه شاخص PCE را برای رصد هزینه ها و تورم منتشر می کند.

قیمت کالاها و خدمات به طور مداوم تغییر می‌کند و با واکنش شرکت‌ها و مصرف‌کنندگان به روندهای اقتصادی، افزایش و کاهش می‌یابد. شاخص PCE تغییرات در هزینه زندگی  را برای خانوارها ردیابی می کند.

این کار را با دنبال کردن قیمت‌های سبدی از کالاها و خدمات انجام می‌دهد که هر کدام وزن‌های متفاوتی دارند تا نشان دهند که یک خانوار معمولی چقدر برای آن هزینه می‌کند. برای مثال، اگر قیمت بنزین افزایش یابد، تأثیر بیشتری بر PCE نسبت به افزایش قیمت گوجه‌فرنگی دارد، زیرا بنزین بخش بزرگ‌تری از هزینه‌های معمول مصرف‌کننده را تشکیل می‌دهد.

PCE چگونه محاسبه می شود؟

PCE ها و همچنین آمار درآمد شخصی و شاخص قیمت PCE هر ماه در گزارش درآمد و هزینه های شخصی دفتر تحلیل اقتصادی (BEA) منتشر می شود.

(BEA)   داده های  خود را در مورد هزینه های مصرف شخصی از طیف گسترده ای از منابع از جمله:

گزارش های آماری از اداره سرشماری ایالات متحده  و گزارش های سازمان اداری و نظارتی ، جمع آوری  میکند.

و در تجزیه و تحلیل خود، کالاهای مصرفی و خدمات مصرفی را به سه دسته تقسیم می کند:

کالاهای بادوام:  اقلامی که سه سال یا بیشتر عمر می کنند، مانند اتومبیل و کامیون، اثاثیه و تجهیزات خانگی، کالاهای تفریحی و وسایل نقلیه.

کالاهای بی دوام: اقلامی که کمتر از سه سال عمر می کنند، مانند غذا و نوشیدنی، پوشاک، بنزین و سایر محصولات انرژی.

خدمات: مواردی مانند مسکن، مراقبت های بهداشتی، حمل و نقل، خدمات تفریحی، رستوران ها، اقامتگاه ها، خدمات مالی و بیمه.

نرخ تورم PCE با جمع کردن مقادیر دلاری همه کالاها و خدمات در سبدی از کالاها و خدمات و مقایسه کل با ارقام ماه قبل محاسبه می‌شود. برخی از قیمت ها باید بر اساس برآوردها تنظیم شوند زیرا داده های مورد نیاز برای محاسبه فقط به صورت فصلی جمع آوری می شوند، در حالی که تورم PCE ماهانه منتشر می شود.

تمام داده‌های مخارج مصرفی با ارزش دلاری که در نظرسنجی‌ها و گزارش‌های آماری مختلف که در بالا ذکر شد، جمع‌آوری می‌شوند و سپس بر اساس تعدیل‌های فصلی و شاخص‌های قیمت ماهانه مختلف، با مقادیر دلار فعلی تنظیم می‌شوند.

نکات مثبت استفاده از شاخص PCE

داده‌های مخارج مصرف شخصی نگاهی اجمالی به وضعیت اقتصاد ارائه می‌دهد. وقتی مردم بدون تردید هزینه می کنند، معمولاً به این معنی است که اقتصاد خوب پیش می رود. زمانی که آنها هزینه ها را کاهش می دهند، به مشکلاتی در تصویر کلی اقتصادی اشاره می کند.

شاخص CPI  شناخته شده ترین شاخص اقتصادی است و بیشترین توجه را از سوی رسانه ها به خود جلب می کند و از نظرسنجی های خانوار ایجاد شده توسط اداره آمار کار برای تعیین جهت قیمت ها استفاده می کند. اما به دلیل اینکه  PCE طیف وسیع تری از کالاها و خدمات را در نظر می گیرد  و داده‌های قیمت را از نظرسنجی‌های کسب‌ و کارها به دست می آورد، فدرال رزرو  ترجیح می دهد از شاخص قیمت PCE برای سنجش تورم و ثبات کلی اقتصادی ایالات متحده استفاده کند.

Core PCE   معیار ترجیحی فدرال رزرو برای نرخ تورم است که به هدایت تصمیمات سیاست پولی بانک مرکزی کمک می کند.

معایب شاخص PCE

در حالی که این معیار ترجیحی است که توسط فدرال رزرو استفاده می شود، مشکلات مشخصی در PCE وجود دارد. یکی این است که تولید ناخالص داخلی را در نظر می گیرد – رقمی که فقط به صورت سه ماهه اندازه گیری و گزارش می شود. اما PCE هر ماه توسط BEA گزارش می شود. آژانس باید هر ماه با استفاده از خرده فروشی این شکاف را پر کند.

یکی دیگر از معایب PCE این است که بسیار گسترده است. از اطلاعات خانواده ها و سایر نهادها مانند سازمان های غیرانتفاعی، دولت ها و شرکت ها استفاده می کند. از سوی دیگر، CPI داده‌هایی را ارائه می‌کند که مستقیماً از مصرف‌کنندگان گزارش می‌شود.

جمع بندی

اندازه‌گیری هزینه‌های مصرف شخصی  معیاری برای نحوه خرج کردن پول توسط مصرف کنندگان است  و به اقتصاددانان، افراد و شرکت‌ها اجازه می‌دهد عملکرد اقتصاد را بررسی کنند، همچنین نشان می دهد که چگونه مردم با تغییر قیمت ها عادت های خرید خود را تغییر می دهند.